دیوار

Sunday, November 13, 2011

دو دست مشت شده تو

چشمهای رنگ پریدهٔ من

یک تراژدی بلاتکلیف یا یک عفونت روحی‌

وقتی‌ این بازی پوچ یا پوچ است

به من حق بده شب‌ها با کفش بخوابم

صنوبری که بعد هر پاییز ،بهار دیده که زرد نمی‌شود

حادثهٔ تکراری، رنگ باختن ندارد

روحم بعد از از هفت کره ادعای بکارت می‌کند

وقتی‌میبینم ، مردن که عادت مترسک شد دیگر هیچ گندم زاری تب نکرد!

می‌دانی برای دریا که، موج به موج مشت خورده، دیگر شبهای ماهزده هم آب از آب تکان نمی خورد.

تمام حرف هاي نگفته را هيسسسس ميكند

سيگار در دستش، يك چشم را ميبندد

ان چشم را به عمق سكوتم هيز ميكند

........

راستي اين حساسيت فصليست؟

كاش فحش ميداد بهتر بود

براي چشمهايي كه ميگفت، مي گويند، نفازولين تجويز ميكند

خود را به خري زده يا من احمقم

حالا كارد هم به استخوانم نميرود،گير ميكند

سيگارهم تمام شد فيلترش را فشار ميدهد، له ميكند

سياستش اينست ، هميشه لذتش را كه برد تحقيير ميكند